ψευδοτροχασμός

ο, Ν

ελαττωματικός βηματισμός ίππου που καλπάζει με τα μπροστινά πόδια και τροχάζει με τα πισινά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο)-* + τροχασμός (< τροχάζω)].